De aanloop naar de oprichting van onze vereniging 'Nooit Gedacht' begon al begin 19de eeuw.

Stompwijk - een overwegend agrarisch dorp bekend om de goede kwaliteit boter, kaas en eieren - had een levendige handel in het westen van ons land. Dagelijks trokken Stompwijkse boterboeren met paard en wagen vol beladen met hun handel naar Leiden, Rotterdam, Delft, Voorburg en Den Haag - plaatsen die voor die tijd op een enorme afstand lagen. De paarden die deze wagens trokken waren sterk en konden een flink stuk draven. Op de terugweg werd er dan ook stevig doorgereden. Aan de rand van de stad wachtten de boeren op elkaar voor een wedstrijdje 'wie als eerste thuis is'. Hierdoor ontstond de behoefte om ook eens in wedstrijdverband de krachten onderling te meten.

In 1909 waren in Stompwijk voldoende condities aanwezig om een kortebaandraverij te beginnen: Er waren voldoende financiële middelen, de boeren hadden veel paarden, bij het terugrijden van de markt was een wedstrijdelement hen niet vreemd en ook in de omringende dorpen werden kortebaandraverijen gehouden. Een ander belangrijke voorwaarde was dat er in Nederland een draversfokkerij bestond en dat de officiële en erkende organisatie jaarlijks op diverse plaatsen al draverijen organiseerde.

Op 30 september 1909 vonden de eerste harddraverijen onder de vlag van 'Nooit Gedacht' plaats. De ochtenddraverij voor paarden van ingezetenen begon 's morgens om 9 uur met 21 deelnemers. De overwinning was voor eigenaar Jaap van Santen met zijn paard Zwart. De middagdraverij met 11 deelnemers was geen Stompwijkse aangelegenheid meer. Ieder die een goed lopend paard had kon zijn of haar krachten meten in deze koers. De eerste winnaar van de middagdraverij was de bonte draver Present, gereden door Dirk de Vlieger. Een naam die we heden ten dage nog steeds tegen komen in de drafsport.

In die tijd werden de paarden nog 'onder de man gereden' en was een sulky nog een onbekend fenomeen. Aan beide draverijen mochten alleen paarden meedoen die nooit een prijs gewonnen hadden.

Nederland was neutraal toen in 1914 de doelloze en krankzinnige wereldoorlog uitbrak, maar de mobilisatie had zo’n weerslag op het leven dat men besloot in 1914-1915 geen Stompwijkse paardensportfeestdagen te organiseren.
De oorlog was in 1916 nog wel niet voorbij, maar overal in de regio begon men weer, en ook 'Nooit Gedacht' besloot weer te starten. Beide draverijen waren weer 'onder de man', omdat de Meerlaan voor aangespannen koersen te smal was en het bestuur ongelukken vreesde.
Toch wist het bestuur in 1917 de baan waar nodig te verbeteren en de twijgen van de bomen ver in te snoeien, zodat in de middagdraverijen de sulky’s hun intrede konden doen. Een goede zet, want het aantal paarden dat werd ingeschreven lag aanmerkelijk hoger. Bijzonder was wel de ochtenddraverij voor paarden uit Stompwijk; het was in 1917 toegestaan zowel aangespannen als onder de man mee te doen. Dat moet een vreemd gezicht zijn geweest!

Hoewel in het jaar 1920 nog geen Nederlandse bond van kortebaandraverijen bestond, moesten de deelnemers wel de reglementen van de Koninklijke Nederlandse Harddraverij- en Renvereniging eerbiedigen. Omdat er in de ochtenddraverij veelal paarden meeliepen die niet in het harddraversstamboek stonden geregistreerd kreeg 'Nooit Gedacht' geen toestemming meer om een dergelijke koers te organiseren. Dit was de aanleiding om daarvoor in de plaats andere takken van paardensport te organiseren, zoals ringsteken, springen en het sinds 1969 immens populaire ponyrennen.

Grasbanen kwamen steeds meer in zwang en in 1922 verhuisde de baan van de Meerlaan naar het weiland van het bestuurslid de heer Jan van de Bosch. Bijna 40 jaar vertoefde 'Nooit Gedacht' op dit gezellig gelegen feestterrein, tot de familie van de Bosch in de jaren '50 hun land verkocht aan de gemeente.

In 1961 werden er aanstalten gemaakt om er huizen op te gaan bouwen. Met weemoed werd er afscheid genomen van de baan. Bijna 40 jaar was er gedraafd en kermis gevierd, waarbij het op een steenworp afstand gelegen Blesse Paard dat door het heen en weer geloop van het terrein naar het café prachtig in het plaatje paste. Veel mensen dachten dat door de veranderingen de sfeer die het Stompwijkse feest zo eigen maakte, zou verdwijnen. Men had echter geen keus. Dat de heer Arie Spruit zijn land, prachtig gelegen midden in het dorp, beschikbaar wilde stellen kwam als een geschenk uit de hemel.

Er werd in dat jaar hard gewerkt, de baan moest worden geëgaliseerd en er moesten twee brede dammen worden aangelegd. Een en ander had tot gevolg dat er grote uitgaven werden gedaan, maar alles kwam prima voor elkaar. En tot op de dag van vandaag kan 'Nooit Gedacht' de Paardendagen op deze fantastische locatie plaats laten vinden. Het unieke is dat in heel Nederland maar één kortebaandraverij op gras is en dat is Stompwijk!